در آغاز باید به سه نکته اشاره کنم نکته ­ی اول اینکه ما آدم ­ها موجودات نیازمندی هستیم و زیست ما و زنده ماندن ما و سلامت جسمی و روانی ما بستگی به چگونگی تامین این نیازها دارد اگر یک حداقلی از این نیازهای ما برآورده نشود دچار درد، رنج، گرفتاری ­های روانی و حتی با مرگ روبرو خواهیم شد. نکته دوم اینکه منابعی که نیازهای فیزیکی و اجتماعی و روانی ما آدمیان را به دست می دهند محدود هست، کم هست و به راحتی به دست نمی ­آید و آنچه هم که بدست آمده خیلی آسان، و به دور از تبعیض و به اندازه نیاز، در اختیار همه قرار نمی­ گیرد، چگونگی بدست آوردن منابع مورد نیاز و نیز مقدار این منابع مورد نیاز که به دست می­­ رسد هم تعیین کننده در سلامت جسم و روان هست این دو نکته و یا موضوع، بسیار اساسی و حیاتی ­اند ندانستن، نشناختن و بی اعتنایی به آنها درد، رنج و مرگ را در پی دارد. نکته سوم این است که خوب زیستن هنر است و هر چیزی که هنر نام گرفت آموختنی است در کجا هنر خوب زیستن را باید آموخت؟ بدون شک در خانواده و در کنار پدر و مادر. در این هم تردیدی نیست که شخصیت ما در کودکی و در خانواده و در کنار پدر و مادر و با آموزه ­های پدر و مادر، شکل می ­گیرد شکل ­گیری شخصیت هریک از ما بستگی مستقیم به دانایی، مهربانی و سلامت روانی پدر و مادر و امکانات آنها دارد. هر یک از ما با توجه به شخصیت شکل داده شده در خانواده برای به دست آوردن منابع جهت رفع نیازهای خود در طول زندگی، روش­ هایی را بر می­گزینیم.