جشنواره ایل شاهسون در تاریخ 18 اسفند ماه 96 از ساعت 3 بعد از ظهر در شهرک مهاجران اراک با هنرنمایی گروه هایی از هنرمندان در حضور جمعی از مردم ایل شاهسون که از جاهای مختلف کشور آمده بودند برگزار شد.
محل جشن در یک ساختمان مدرسه بود مدرسه ای که ساختمان، سالن و فضایباز بزرگی داشت. بازارچه هایی هم ایجاد شده بود که از جاهای مختلف و اقوام مختلف محصولات شان را عرضه می کردند. روستای مارکده هم غرفه ای در آنجا داشت که محصولات کشاورزی محلی را عرضه می کرد. طراحان غرفه مارکده با سلیقه هم عمل کرده بودند بنری بزرگ از مارکده ته غرفه زده بودند ویدئویی هم تهیه کرده بودند که تصاویری از مارکده و اطراف را روی صفحه تلویزیون به نمایش می گذاشت بروشوری همراه با عکس چاپ شده بود که ویژگی های مارکده را شرح داده بود.
من شخصا وقتی در جمع شاهسونانی که از جای جای ایران در شهرک مهاجران گردهم آمده بودند قرار گرفتم دیدم از خود چیزی ندارم که به این جمع با شکوه تقدیم کنم ناچار از استاد بزرگ سخن شادروان شهریار این مصرع را وام گرفتم و گفتم: «سلام اولسون شوکتیزه الیزه».
در این همایش برنامه های متنوعی برگزار شد که من فقط به اجراهای موسیقیایی اشاره می کنم چون برنامه های موسیقیایی بیگمان خوشایند همگان بود و بدون استثنا همه ی حاضران لذت می بردند این لذت را می شد در چهره ها دید و نیز از واکنش هایی که از خود نشان می دادند فهمید.
نخستین گروه، گروه هنرمندان عاشیق های ایل شاهسون از دشت مغان، شاهسون بغدادی و شاهسون های شیرازی بودند که با آهنگ زیبایی با نام «شاهسون ائلریمیز افتخاردی ایرانا» که به صورت جمعی و کُر اجرا شد، جشن را آغاز کردند به دنبال ان چند اهنگ بسیار زیبای ترکی شاد هم خواندند و نواختند که سخت مورد استقبال حاضران قرار گرفت.
گروه هنرمند دیگری که برنامه داشتند گروه هالای به سرپرستی آقای یاور مدیر استریو عشایر قم بود که با چند نوبت اجرای رقص زیبای هالای تماشاچیان را به وجد آوردند. بخش های رقص هالای شاید جذاب ترین قسمت های جشن بود این آهنگ و رقص چنان طرفدار داشت که تماشاچیان نتوانستند فقط تماشاگر بمانند و گروه هنری را که برنامه اجرا می کرد تماشا کنند بلکه جمعی از تماشاچیان در کنار سالن میدانکی بوجود آورده و همزمان با آهنگ رقص هالای، برای دل خودشان هالای می رقصیدند. بقیه جمعیت تماشاچی که دوست داشت هر دو گروه رقصنده را ببیند مانده بودند چکار کنند، قدری این ور را نگاه می کردند و قدری ان طرف را، قدری از این گروه فیلم می گرفتند قدری از ان گروه، لحظه ای فرا رسید که اغلب تماشاچیان اطراف گروه خودچوش رقصنده هالای در میدانک کنار سالن حلقه زدند و به تماشا و فیلم برداری پرداختند.
گروه هنرمند دیگر، خواننده های سنتی شیرازی بودند که با خواندن ترانه های محلی و قدیمی مشهور شیرازی، شادی را به مردم هدیه دادند.
گروه دیگری که هنرشان مردم را به وجد آورد گروه خراسان بود که با اجرای ترانه های محلی خراسانی از جمله «لیلا در واکن مایُم» و «عزیزبشینه کنارم» بسیاری را مجذوب خود کردند.
جمعی بودیم با حس و احساسِ هم تباری و هم ایلی در کنار هم، ساعاتی با نواهای موسیقیایی، شاد، خوش، و حس و احساس خوشایندی داشتیم به گفته شاعر گرانقدر استاد شهریار « بیز خوْشودوق خیرات اوْلسون، توْی اوْلسون». جای تک تک همشهریان شادزی، شادی خواه و دوست دار شادی مارکده ای ام خالی، خیلی خوشحال می شدم اگر شما هم در کنار من نشسته بودید و در این لذت و شادی سهیم بودید.
شاهسون ها از جای جای ایران آمده بودند از جمله از همین روستای مارکده خودمان حداقل 20 نفر رنج 300 کیلومتر را بر خود هموار کرده و در آنجا حضور داشتند.
در پایان جا دارد از تک تک دست اندر کاران که برای این جشن زحمت کشیدند بویژه سرکار خانم شاهسونی، از دیار دریاچه بختگان، شهر نیریز، مدیر گروه، تشکر و قدردانی نمایم و نیز به تک تک هنرمندان که با هنر خود، شکوه ایل را به نمایش گذاشتند بگویم: سلام اولسون شوْکتوْزه ، ائلوْزه
محمدعلی شاهسون مارکده